Budowa pliku wsadowego
Plik wsadowy (ang. batch file) umożliwia wykonanie dowolnego ciągu poleceń systemu MS-DOS. Z punktu widzenia systemu operacyjnego plikiem wsadowym jest każdy plik, którego nazwa posiada rozszerzenie bat.

Po wydaniu dowolnego polecenia interpreter command.com sprawdza w pierwszej kolejności czy wydana komenda jest poleceniem wewnętrznym (interpretowanym przez command.com) i w przypadku odpowiedzi pozytywnej wykonuje wydaną komendę. Jeżeli jednak interpreter nie rozpoznaje polecenia to przyjmuje, że użytkownik zarządał uruchomienia programu.
Dla przykładu przyjmijmy, że wpisano komendę

sleep 10

Command.com poszukuje wówczas pliku o nazwie o nazwie sleep.com, następnie pliku sleep.exe i ostecznie pliku sleep.bat. Po znalezieniu jednego z dwóch pierwszych zbiorów command.com uruchamia znaleziony program, w przypadku znalezienia zbioru bat wykonuje jego interpretację.

Plik wsadowy, aby mógł być poprawnie wykonany (zinterpretowany) powinien zawierać ciąg poleceń systemu, z których każde powinno być umieszczone w osobnej linii pliku. Mogą to być polecenia wewnetrzne, polecenia zewnętrzne (programy) lub polecenia specyficzne dla pliku wsadowego (polecenia, które są dozwolone tylko w tym pliku).
Oto prosty przykład pliku wsadowego:

REM Plik Info.bat
ECHO Konfiguracja systemu MS-DOS
ECHO [autoexec.bat]
TYPE C:\autoexec.bat | MORE
ECHO [config.sys]
TYPE C:\config.sys | MORE
ECHO [Dysk twardy C:]
LABEL
ECHO Naciśnij jakiś klawisz...
PAUSE

Aby wykonać powyższy plik należy nadać mu nazwę z rozszerzeniem bat (może być Info.bat) a następnie w katalogu bieżącym wpisać komendę będącą nazwą pliku wsadowego, czyli odpowiednio:

C:\TEMP>info

Polecenie ECHO
Jeżeli wykonamy plik wsadowy test.bat zawierający tylko jedną linię z komendą DIR, to na ekranie zostaną wypisane dwie rzeczy:

C:\BATCH>test

C:\BATCH>dir

 Wolumin w stacji dysków C nie ma etykiety
 Numer seryjny woluminu: 364F-10E8
 Katalog C:\BATCH

.              <DIR>        00.08.04  20:42 .
..             <DIR>        00.08.04  20:42 ..
TEST     BAT             3  00.08.04  20:43 test.bat
         1 plik(ów)                 3 bajtów
         2 katalog(ów)    271 859 712 bajtów wolnych

C:\BATCH>_

Pierwsza linia zawiera tekst wydanej komendy. W linii drugiej interpreter wypisał treść polecenia występującego w pliku wsadowym. Kolejne linie zawierają wynik wykonanania polecenia DIR. Przykład ten pokazuje sposób postępowania podczas wykonywania pliku wsadowego - command.com czyta linię pliku wsadowego, wypisuje ją na ekranie a następnie uruchamia odpowiedni program lub polecenie wewnętrzne. Po zakończeniu wykonywania polecenia proces się powtarza - odczyta kolejną linię, wypisze jej treść na ekranie a następnie uruchomi odpowiedni program, itd.

Polecenie ECHO można wydać z argumentem ON lub OFF. Instrukcja

ECHO OFF

powoduje wyłączenie wypisywania treści poleceń występujących w pliku wsadowym. Od momentu wykonania tej instrukcji command.com nie będzie wypisywał treści przetwarzanych komend a jedynie ich wyniki. Bardzo często instrukcję powyższą umieszcza się w pierwszej linii pliku wsadowego.
Użycie argumentu ON powoduje oczywiście włączenie wypisywania treści poleceń.

Z analizy wydruku dowolnego pliku wsadowego zawierającego w pierwszej linii komendę ECHO OFF można wywnioskować, że wyłączone tą komendą wypisywanie treści poleceń obowiązuje dopiero od linii drugiej - command.com zawsze wypisze treść pierwszej komendy pliku, czyli ECHO OFF. Aby tego uniknąć należy linię tą poprzedzić znakiem '@' ("at") - linia pliku, która poprzedzona jest tym znakiem nigdy nie jest wyświetlana na ekranie.

Podsumowując: istnieją dwie metody całkowitego wyłączenia wypisywania treści komend pliku wsadowego:

1. umieszczenie w pierwszej linii komendy @ECHO OFF,
2. rozpoczynanie każdej linii pliku znakiem '@'.

Instrukcja warunkowa (1)
Niemal wszystkie wykonywane programy podczas pracy są "zmuszane przez użytkownika" do podejmowania pewnych decyzji. Program niejednokrotnie musi decydować jakiego rodzaju informacje powinien wyświetlić, czy w danym momencie zareagować na klawisze naciskane na klawiaturze, jaką operację należy wykonać, czy zakończyć swoje działanie, itp.
Do podejmowania w programach tego typu decyzji służy instrukcja warunkowa. W pliku wsadowym instrukcja ta może mieć jedną z trzech postaci.
 

IF EXIST plik komenda
albo
IF NOT EXIST plik komenda

Instrukcja w tej postaci pozwala na wykonananie dowolnego polecenia tylko wówczas, gdy istnieje podany plik (lub gdy nie istnieje jeśli użyto NOT). Rozważmy dwie następujące komendy:

[1] DEL lista.txt > NUL
[2] IF EXIST lista.txt DEL lista.txt > NUL

Polecenie [1] jest oczywiste: usuń plik lista.txt. Polecenie [2] mówi: jeżeli istnieje plik lista.txt, to usuń ten plik. Efekt końcowy obu poleceń jest taki sam - zostanie usunięty plik lista.txt. Pomiędzy tymi poleceniami istnieje jednak pewna różnica; o poleceniu [2] można by powiedzieć, że "jest lepsze". Otóż polecenie DEL usuwa podany plik i nie wyświetla żadnych komunikatów o usunięciu pliku, jeżeli jednak usuwany plik nie istnieje, to wykonanie polecenia jest niemożliwe - zostanie wówczas wyświetlony komunikat o błędzie - mimo przekierowania wyjścia polecenia do pliku pustego komunikat ów pojawi się na ekranie. Taka sytuacja nie będzie miała miejsca w przypadku polecenia [2]: to polecenie bowiem wykona komendę DEL lista.txt tylko wówczas, gdy plik lista.txt istnieje - jeżeli w katalogu bieżącym pliku nie ma, to komenda jest pomijana i na tym kończy się wykonanie całej instrukcji warunkowej.

Polecenie DEL można tutaj zastąpić inną komendą, np:

[1] TYPE lista.txt
[2] IF EXIST lista.txt TYPE lista.txt